پاره‌ای از رفتارها حتی شاید از نظر قانون منع نشده و مستوجب مجازات نباشند اما می‌توان از آن به عنوان یک آسیب اجتماعی نام برد. به عنوان مثال بدقولی را نمی‌توان جرم شناخت ولی اگر در جامعه‌ای رواج یابد از آن می‌توان به عنوان یک آسیب اجتماعی نام برد.
آسیب‌های اجتماعی قابل پیشگیری، کنترل و درمان هستند اما برای رسیدن به این هدف نخست باید آنها را شناخت و این مهم تنها از عهده متخصصان برمی‌آید. داشتن آمارهای دقیق یکی از ضرورت‌های اصلی شناخت فراگیری و فراوانی آسیب‌ها و تشخیص راه مقابله با آن است.
اینکه چه چیزی را آسیب اجتماعی بدانیم خیلی راحت نیست. پذیرفتن یک رفتار به عنوان آسیب بستگی به فرهنگ و باورهای یک جامعه دارد. به عنوان مثال دزدی از جمله رفتارهایی است که همه جوامع آن را به عنوان آسیب می‌شناسند اما در همه موارد چنین توافق‌های فراگیری وجود ندارد.
با توجه به تلقی عمومی مردم در جهان، پاره‌ای از موضوعات به عنوان برجسته‌ترین آسیب‌ها شناخته می‌شوند که بعضی از آنها عبارتند از؛ اعتیاد، خشونت، تبعیض، کودک‌آزاری، تکدی‌گری، روسپی‌گری.
البته به این فهرست می توان مجموعه بزرگی از رفتارها را اضافه کرد مثلا سرقت و شرارت، استفاده از سلاح در نزاع‌ها، رشوه، پارتی بازی و نظایر آن.
هدف مطالب زیر کاستن از آسیب‌های اجتماعی است:
